Hayat bazen öyle zorlu ve acımasız ki, insanı hiç ummadığı anlarda en derin yaralarıyla baş başa bırakabiliyor. Bugün Kütahya’nın Çavdarhisar ilçesinden gelen bir haber, kalbimde derin bir sızı bıraktı. Muammer Uluyol, engelli kızı Simge’yi boğarak öldürdükten sonra, kendisi de hayatına son vermiş. Bu trajedi, bir babanın çaresizliğini ve umutsuzluğunu, bir kızın masumiyetini ve kırılganlığını gözler önüne seriyor.
Kendi oğlumun kaybını hatırladım. Onun engelli olduğunu öğrendiğimizde, hayatımızın ne kadar değişeceğini, nelerle karşılaşacağımızı hiç kestirememiştik. O, bizim için dünyaların en değerlisiydi. Onunla yaşadığımız her an, her zorluk, her engel, sevgiyle, sabırla, umutla aşılmaya çalışıldı. Ama her zaman her şey istediğimiz gibi gitmedi. Oğlumuzu kaybettiğimizde, dünyanın tüm ağırlığı üzerime çöktü. O acı, hiç geçmedi. Geçmeyecek de.
Muammer Uluyol’un yaşadıklarını düşündükçe, onun ne kadar çaresiz, ne kadar yalnız ve umutsuz hissetmiş olabileceğini anlıyorum. Kendi evladı için elinden gelen her şeyi yapmaya çalışan bir babanın, sonunda böylesine korkunç bir kararı nasıl alabildiğini anlamak bilmeyen için zor. Hayatın yükü, kızının acıları, kendi çaresizliği onu böyle bir yola sürükledi. Bundan şüphem yok.
Simge’nin masumiyeti, onun yaşadığı zorluklar, bir babanın kızı için verdiği mücadeleyi tahmin edebiliyorum. Biliyorum: Muammer Uluyol’un karısı Hamide’nin yaşadığı şok ve acı ise asla tarif edilemez. Bir annenin, kızını kaybetmesi, eşini bu şekilde bulması, ona verilen en büyük sınavlardan biri. Ona da Yusuf peygamber sabrı dilerim.
Bu yazıyı yazarken gözyaşlarımı tutmakta zorlanıyorum. Kendi acılarımı, kayıplarımı ve çaresizliğimi hatırlıyorum. Oğlumun hastanedeki çırpınışlarını. Acılarını. Gözyaşlarını. Hep aklımdaki o soru kulaklarımda tekrar duyuluyor: "Ben öldükten sonra çocuğuma kim bakar?" Belki de oğlumu Allah benden o yüzden aldı. Bilmiyorum.
Muammer Uluyol'u anlıyorum. Onun çaresziliğini belki de yanlış olan o kararı verdiği anları saniye saniye tekrar yaşıyorum. Bilemezsiniz. O yüzden Muammer Uluyol'u kötü bilmeyin ne olur. Umarım dünyada hiç kimse evlat acısını yaşamaz. Düşmanlarım bile...
Muammer Uluyol ve Simge Uluyol’un ruhları huzur bulsun. Geriye kalanlar için ise, sadece sabır dileyebilirim.
Hoşçakal Simge,
Hoşçakal Muammer.....
