İttifaklar, özellikle siyasi arenada, bazen seçmen iradesinin göz ardı edilmesi olarak eleştirilir. Bu eleştirinin temelinde, ittifakların seçmenlere daha az seçenek sunarak, onların "seçme özgürlüğünü" kısıtladığı yatar. Özellikle, farklı görüşleri temsil eden partilerin tek bir aday etrafında birleşmesi, bazı seçmenler için dayatmacı ve tercihsiz bir durum yaratabilir. Bu durum, bazı durumlarda tepki oylarına ve beklenmedik seçim sonuçlarına yol açabilir.
İttifakların bir başka eleştirisi, partilerin kendi seçmen kitlesine ve politik gücüne olan güven eksikliğinden kaynaklanır. Bu durum, demokrasinin temel ilkelerinden biri olan çoğulculuğu ve seçme hakkını zayıflatır. Ayrıca, ittifaklar arasında yaşanabilecek anlaşmazlıklar ve çatışmalar, uzun vadede partilere zarar verebilir ve siyasi istikrarsızlığa yol açabilir.
Örneğin, Osmaniye gibi bir yerde ittifaklar, yerel dinamikleri ve seçmen tercihlerini etkileyebilir. Bu, ittifakların sadece genel seçimlerde değil, yerel seçimlerde de farklı dinamikler yarattığını gösterir.
Bu bağlamda, ittifakların bir tür "Jakobenizm" olduğu argümanı ortaya atılabilir. Jakobenizm, genellikle tepeden inmeci bir yönetim anlayışını ifade eder. Bu yaklaşımda, toplumsal değişiklikler ve dönüşümler, halkın tabanından gelen talepler yerine, yöneticilerin istekleri doğrultusunda gerçekleştirilir. İttifaklar, bu perspektiften bakıldığında, seçmen iradesini ve tabandan gelen talepleri ikinci plana atarak, siyasi elitlerin tercihlerine ağırlık veriyor gibi görünebilir.
Sonuç olarak, ittifakların demokrasi üzerindeki etkisi karmaşıktır. Bir yandan, farklı görüşleri bir araya getirerek daha geniş bir seçmen kitlesini temsil edebilirler; ancak diğer yandan, seçmenlerin gerçek tercihlerini yansıtmayan, tepeden inmeci bir siyaset anlayışına yol açabilirler. Bu nedenle, ittifakların demokratik süreç üzerindeki etkilerini dikkatlice değerlendirmek önemlidir.
