Eskiden Ekmek Paylaşırdık, Şimdi Ekran Paylaşıyoruz!

Geçmişte yaşanan anılar, deneyimler veya dönemlere duyulan özlem ve tatlı bir hüzün duygusunu ifade eden 'nostalji' kelimesi üzerinden bir yolculuğa çıkalım. Bir zamanlar, 'Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir' hadisiyle yola çıkan bir toplumdan, 'Gemisini yüzdüren kaptandır' deyimine evrildik. Şimdilerde ise 'Bana dokunmayan yılan bin yaşasın' düşüncesi hakim. Ancak, bu yılanın bir gün senin çocuğunu sokabileceği ihtimali akıllara gelmiyor. Çünkü gemi güvenli sularda seyrediyor gibi görünüyor. Maalesef, ülkemizin geldiği nokta bu.

Komşularımızın aç yatmaması için çabaladığımı düşünsem de, geldiğimiz nokta üzücü: Komşularımız aç yatmaktan keyif alır hale gelmiş gibi görünüyorlar. 'Aç yatarım, belki bir gün karnım doyar' umudu ya da Avrupa'nın da aç yattığı yanılgısı bu duruma sebep olabilir. Ancak kötü haber şu ki: “Avrupa tok yatıyor.”

Eskiden bir elin yağı bir elin ağzını yalardı, şimdi ise herkes kendi yağında kavruluyor. Komşu açsa, "O da kendi kusuru" diyoruz, karnımız tokken başkasının açlığı umurumuzda değil. Oysa bir zamanlar, bir lokma ekmek bile olsa paylaşırdık. Şimdi ise "Benim ekmeğim bana yeter" düşüncesindeyiz.

Atalarımız şimdi bizi görse, "Bu ne hal?" der, belki de "Bi size ne bıraktık, siz ne hale getirdiniz? Nereye gidiyor bu dünya?" diye başını sallar. Hele Atatürk yattığı yerden kalksa sanırım hepimizin suratına tükürürdü. İlk sorusu da “Sıfır para ile kurduğumuz onca fabrika nerede?”

Eskiden beraber ağlardık, beraber gülerdik. Şimdi ise herkes kendi derdinde, kendi keyfinde. Mahalledeki dayanışma, komşuluk halleri rafa kalktı, yerini "Ben, ben, ben!" diye bağıran bir dünya aldı.

Teknoloji ilerledi, evet ama sanki insanlık geriledi. Eskiden kapılarımız açık olurdu, şimdi kalplerimiz kapalı. Bir zamanlar paylaşmak için can atardık, şimdi ise "Paylaşmak neymiş?" diye sorar olduk.

Belki yanılıyorum ama eskiden birlikte bir aile gibiydik, şimdi ise herkes kendi dünyasında, kendi kabuğunda. Belki de bir gün, bu gidişata "Dur!" deriz, diyorum ama pekte dur diyecek gibi değiliz. Gelen ağam giden paşam. Belki bir gün biz de tok yatarız? Ne de olsa Avrupa da aç. !

Ez cümle: Eskiden Ekmek Paylaşırdık, Şimdi Ekran Paylaşıyoruz!